Część 2.

Część 2.

            Miał wrażenie, że zaczyna się upijać, bo jej twarz zwracała się ku niemu tak wolno, jakby ktoś celowo spowalniał kadry w filmie zwanym życiem. Teraz dopiero zdał sobie sprawę, że wcale jej się nie przyjrzał i tak naprawdę dobrze widział tylko  profil dziewczyny.

            Właśnie w chwili, kiedy zwróciła ku niemu swoje nieziemsko błękitne oczy, mógł w pełni ją zlustrować.

            - Niezupełnie sam... - odpowiedział wolno, delikatnie się uśmiechając.

            - Miałam na myśli twoją kobietę, a nie resztę zespołu z partnerkami.

            Spojrzał na nią uważniej, zastanawiając się skąd to wie? Nie przypominał sobie, aby dziś ją już widział, by była ze znajomym towarzystwem i, żeby w ogóle kiedykolwiek ktoś ich sobie przedstawił.

            - Jest chora - skłamał.

            Dziewczyna uśmiechnęła się drwiąco. Poczuł się nieswojo i dziwnie. Czyżby ta lala coś wiedziała? A może to jakaś znajoma Katrin?

            - Wystawiła cię Tom, chyba ma już dość tych ciągłych imprez - powiedziała jak gdyby nigdy nic, popijając drinka, po czym dodała – I muszę stwierdzić, że jest skończoną idiotką, bo setki lepszych, piękniejszych od niej, tylko czekają, aby znaleźć się na jej miejscu.

            - Na przykład ty? – palnął bez zastanowienia.

            Nieznajoma zaśmiała się serdecznie i perliście.

            - Ja? – zapytała wciąż się śmiejąc i z niedowierzaniem kręcąc głową. – Schlebiasz sobie chłopcze… Ja jestem jakby na twoim miejscu, bo to ja jestem pożądana. Ale ty z pewnością zasługujesz na gorętszą i bardziej zaangażowaną kobietę, niż ta twoja Katrin.

            Drgnął. Ta panna zdecydowanie za dużo o nim wiedziała. Przymrużył oczy, lustrując ją uważnie. Kim była? Z pewnością nie znał jej, nie pamiętał, żeby widział ją na jakiejś innej imprezie z kimś wpływowym z branży, co więc robiła tu teraz?

            - Ostatnio, na afterparty po Viva Comet też była jakaś znudzona. - ciągnęła blondynka, nie czekając na jego odpowiedź.

            - Byłaś tam? - zapytał zdziwiony.

            - Byłam... - odpowiedziała przeciągle, zakładając nogę na nogę. Teraz widział jej udo w całej okazałości i ono skupiło całą jego uwagę. Zauważyła to, lecz nie poczuła się skrępowana, wręcz przeciwnie, poruszyła biodrami na barowym stołeczku tak, że spódnica podsunęła się jeszcze wyżej, odkrywając część gołej nogi tuż za koronkowym wykończeniem pończochy. Jakoś dziwnie i tajemniczo patrzyła mu w oczy, przymrużając swoje. Poczuł przyjemny dreszcz przebiegający wzdłuż kręgosłupa. Było w niej coś, co pobudzało wszystkie zmysły i nie pozwalało się skupić. Niewątpliwie intrygowała go, jej pewność siebie i jakiś nieokreślony magnetyzm sprawiały, że pragnął poznać ją bliżej.

            - Jak to możliwe, że wcześniej nie zauważyłem takiej pięknej dziewczyny? - przybrał uwodzicielski ton głosu, wciąż błądząc spojrzeniem po jej nodze. Przy niej przypomniał sobie stare, dobre czasy, czuł się jak ryba w wodzie. Po przykrościach tego dnia potrzebował lekarstwa i wiedział, że tym lekarstwem będzie dla niego nieszkodliwy flirt, a ta dziewczyna idealnie się do tego nadawała. Bo z kim tego wieczoru mógłby popaść w tę podniecającą grę słów i gestów, jak nie z nią?

            - Bo nie byłeś sam, więc nie chciałam żebyś mnie zauważył. - powiedziała to w taki sposób, jakby miała na wszystko wpływ, jakby wydarzenia toczyły się tak, jak tego chciała.  

            Fascynowała go coraz bardziej. Jej delikatne ruchy, zmysłowe spojrzenie i znaczące gesty sprawiały, że coraz bardziej zaczynało mu się to wszystko podobać. Przechylił się lekko. Był teraz bardzo blisko niej, a jego zmysł powonienia, pieścił zapach jej perfum. Miała piękną, brzoskwiniową cerę, na której nie dostrzegł zbyt grubej warstwy maskującego niedoskonałości kosmetyku, jej makijaż był bardzo delikatny.

            - A dzisiaj...? – zapytał, wkradając się szeptem w zmysł jej słuchu.

            - To chyba oczywiste… - Odwróciła się do niego i znów zatonęła wzrokiem w brązowych tęczówkach. Nie odpowiedział, bez zbędnych słów wpatrując się w tę niebieską otchłań. Jej oczy były prześliczne, hipnotyzowały, urzekały blaskiem, i prowadziły gdzieś w nieznane. Mógłby bez opamiętania szybować teraz w ich bezkresnym błękicie…

            Westchnął tylko, odsuwając się na bezpieczną odległość. Prawie jej nie znał, ale ta cudowna fizjonomia zauroczyła go. Gdyby to zdarzyło się kilka lat temu, już byłby pewien, że wyjdą z tej imprezy razem, ale teraz...? Teraz kochał Katrin i nie zamierzał jej zdradzić, zresztą nigdy tego nie zrobił. Tylko, czy ona potrafiła to docenić?

            Wpatrując się w nieznajomą dziewczynę, zaczęły nim targać mieszane odczucia. Miał nieodparte wrażenie, że jeśli tylko ta piękna blondynka da mu jawne przyzwolenie, za nic w świecie nie będzie umiał jej się oprzeć i żadne zasady, czy dane samemu sobie przyrzeczenia, że już nigdy nie zbruka swojej reputacji przygodnym, jednorazowym seksem, nie staną mu na przeszkodzie.

            W jednej chwili zapragnął stąd uciec. Czuł, że jeśli spędzi z nią trochę więcej czasu, nie skończy się to jedynie niewinnym flirtem, a żadne, tego typu przygody nie były mu teraz potrzebne. Jednak mimo tych wszystkich myśli nie zrobił tego, wciąż tkwiąc w tym samym miejscu. Zmienił tylko temat rozmowy na nieco bezpieczniejszy.

            - Czym się zajmujesz, że tu jesteś?

            - Studiuję, a jestem tu dzięki moim rodzicom - odparła.

            - Jacyś biznesmeni, czy szychy w branży? - podchwycił.

            - I jedno, i drugie - roześmiała się. - Dzisiaj ich tu nie ma, stwierdzili, że są za starzy na klub techno.

            Z kilkusekundową intensywnością pojawiało się w jego umyśle pytanie, które nie dawało mu spokoju. Właściwie nie wiedział jaką odpowiedź woli usłyszeć, choć jedna z pewnością skutecznie by go ochłodziła.

            - Jesteś więc sama? - zadał pytanie, czując, że jego żołądek kurczy się w obawie przed odpowiedzią.

            - Nie... nie sama... - odpowiedziała mrużąc oczy.

            Czuł, jak napinają się wszystkie jego mięśnie, ale po chwili wszystko wraz z rozsądkiem wróciło do normy. „Całe szczęście panie Kaulitz, bo inaczej z pewnością nie odpuściłbyś tej panience”, pomyślał z ulgą, kiedy dziewczyna nachyliła się i opierając dłonią o jego udo, dodała zmysłowym szeptem wprost do ucha:

            - Jestem tu z tobą...

            Fala gorąca spłynęła wprost do jego podbrzusza, zabierając po drodze z głowy każdą, najmniejszą wątpliwość, kojąc obawy i rozpraszając wyrzuty sumienia. Uśmiechnął się z zadowoleniem, czarująco i uwodzicielsko. „Przecież jeszcze nic się nie stało, a nawet jeśli coś się wydarzy, to co...? Zostałem odrzucony, więc mam powody, aby się odrobinę pocieszyć…”, usprawiedliwił się w myślach, dając sobie zawczasu rozgrzeszenie.

            - W takim razie jak ma na imię moja towarzyszka? - zapytał.

            Dziewczyna przyłożyła palce do ust z zaskoczoną, nieco zakłopotaną miną.

            - O cholera… Co za nietakt z mojej strony - uśmiechnęła się zalotnie. - Gdzie moje dobre wychowanie?

            - No nie wiem, pewnie gdzieś tańczy na tamtym parkiecie - zażartował Tom, wskazując na podskakujących nieopodal ludzi.

            - Leilani - Wyciągnęła dłoń, przedstawiając się. Odwzajemnił gest:

            - Tom, chociaż już wiesz.

            Przez chwilę nie wypuszczali swoich rąk z uścisku, a blondynka z namaszczeniem pogładziła kciukiem jego miękką skórę, obserwując swoje poczynania.

            - Dłoń gitarzysty... - powiedziała cicho, wciąż pieszcząc ją opuszkami palców. Robiła to tak delikatnie, że kolejny raz w jej towarzystwie poczuł namiastkę podniecenia. Omiótł wzrokiem jej twarz. Miała długie, pięknie wytuszowane rzęsy, których cień teraz padał na gładkie policzki. Błyszczące usta rozchyliły się nieznacznie, jakby chciał się z nich wydostać jakiś dźwięk. Chętnie objąłby je teraz swoimi, żądnymi dotyku wargami, obrysował ich kontur językiem...

            Oprzytomniał, kiedy odsunęła się od niego, biorąc do ręki swojego niebieskiego drinka ze słomką. Znów przez myśl przemknęło mu, że jeśli nie zrezygnuje z jej towarzystwa, może się to dla niego źle skończyć. Tak... Chociaż właściwie dlaczego od razu źle? Odrobina cielesnej przyjemności, jeszcze nikomu nie zaszkodziła…

            Szybko przegonił głupie myśli, przechylając kolejną zamówioną szklaneczkę. Leilani właśnie dopijała swojego drinka.

            - Masz piękne imię - wysilił się na komplement. Nic nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się. Pewnie nie on jeden jej to powiedział. Co za banał...

            Czuł się dziwnie skrępowany, z trudem powstrzymywał wzrok, żeby nie patrzeć na jej nogi, czy dekolt, a te miejsca najbardziej przyciągały jego spojrzenie.

            - Jak ci się tu podoba? Trzeba przyznać, że wystrój jest nieziemski - zapytała z uśmiechem, rozglądając się po suficie.

            - Owszem, wystrój jest w porządku, ale ta muzyka... - skrzywił się.

            - Nie lubisz techno, trance, progressive? No tak, zapomniałam, że gustujesz w innych klimatach. Ja lubię tańczyć przy takiej muzyce, można się całkowicie zatracić... - Zmrużyła oczy. - Chyba będę tu stałą bywalczynią, w następną sobotę z pewnością tu przyjdę, ale już jako zwykła dziewczyna, a nie jakiś vip - powiedziała to w taki sposób, jakby celowo chciała, aby dowiedział się, że tu będzie.

            Przez dłuższy czas rozmawiali spokojnie, na całkiem zwyczajne, neutralne tematy. Zdziwił się, że tyle wie o branży muzycznej. Nie chciał wypytywać, ale czuł, że jej rodzice są ściśle związani z tym biznesem. W dodatku Leilani jawiła się w jego oczach jako przysłowiowa, dobrze wychowana panienka z porządnego domu. W dodatku bardzo zmysłowa panienka...

            Bacznie jej się przyglądał, kiedy coś mówiła, śledząc każdy ruch warg. Gdyby tak mogła go nimi objąć w tym szczególnym miejscu... Kolejny dreszcz spadł lawiną do jego podbrzusza. Przyłapał się na tym, że jego myśli są coraz bardziej niegrzeczne, właściwie już zaczął sobie wyobrażać ich razem, w jednoznacznych sytuacjach, niekiedy nie skupiał się nawet na tym, o czym opowiada, i już zaczynał sobie z tym wszystkim nie radzić. Czuł, jak z każdym ruchem jej głowy, odrzuceniem do tyłu złotych włosów, z każdym przełożeniem nogi na nogę, rośnie w nim pożądanie. Bał się sam siebie i swojej woli, która teraz już właściwie decydowała za niego, czyniąc wszystkie postanowienia coraz słabszymi. W dodatku doskonale wiedział, że sam ją prowokuje, przesuwając językiem po dolnej wardze i bawiąc się umiejscowionym w niej kolczykiem. Widział jakim spojrzeniem go wówczas obdarowywała i coraz bardziej mu się to podobało. Z minuty na minutę ich rozmowa stawała się coraz ciekawsza. Nie żałowali sobie dwuznacznych pytań i odpowiedzi wartych zastanowienia.

            - Flirciarz z pana panie Kaulitz, gazety jednak nie kłamią - powiedziała, puszczając mu oczko.

            - Nie wiem, nie czytuję gazet - uśmiechnął się szelmowsko.

            Leilani po raz kolejny odwróciła się do niego i spojrzawszy mu prosto w oczy, zsunęła się z barowego stołka. Robiła to nadzwyczaj wolno, jakby celowo chciała znów ukazać większą część odsłoniętych ud. Prowokowała i udawało jej się to, bo wzrok Toma ponownie pogładził jej zgrabne, długie nogi. Kiedy już dotknęła stopami podłogi, przeniósł spojrzenie na piersi blondynki, które pod wpływem ruchu jaki wykonała, zafalowały podniecająco. Aż zacisnął dłonie na ladzie baru i syknął pod nosem z bezsilności. Usłyszała, bo zwróciła się do niego rozbawiona;

            - Czyżby coś cię zabolało?

            - Panienka z dobrego domu słyszała, że to nieładnie tak prowokować i kusić? - roześmiał się i chwyciwszy ją za nadgarstek, przyciągnął do siebie. Poczuł na swoim przedramieniu dotyk jej jędrnej piersi, a ona znacząco się o niego ocierając, wyszeptała mu wprost do ucha;

            - Uciekam od ciebie, bo nie powinnam ci ulec.

            Zwinnie wyswobodziła się z jego uścisku i podążyła w stronę parkietu, a on spojrzeniem w ślad za nią.

            Znów był panem świata. Triumfował i właśnie to dawało mu szczęście, to uczucie, było czystą przyjemnością, jego nieodzowną częścią, ta adrenalina i podniecenie, teraz czuł, że bez tego się po prostu męczył. Kochał to. Przecież takie zwyczajne życie ze zwyczajną dziewczyną było kompletnie nie dla niego! Potrzebował czegoś takiego, jak dzisiejszy wieczór, aby uzmysłowić sobie co tak naprawdę daje mu satysfakcję i przyjemność.

            Czuł, że dostał od losu szansę i nie powinien jej teraz zmarnować, bo może się nigdy nie powtórzyć.

            - Trzeba brać życie pełnymi garściami Kaulitz - powiedział sam do siebie i poprawiając czapkę ruszył jej śladem. Jednak szybko zrozumiał, że w ten sposób nigdy jej nie znajdzie, bo sprytnie wmieszała się w tłum. Wszedł więc na górę i oparł się o barierki, spoglądając na dolny parkiet. Niemal od razu ją zauważył, tańczyła tak, że zaparło mu dech w piersiach. Jej ruchy były płynne i rytmiczne, biodra falowały jak w erotycznej ekstazie, a długie włosy przesypując się z jednego ramienia na drugie, chwilami zakrywały jej twarz. Miała przymknięte oczy, widać było, że lubiła taniec, tańczyła świetnie i robiąc ro, była w swoim żywiole. Ruchy jej ciała przyciągały spojrzenia mężczyzn jak magnez. Zauważył nawet to, że kilku jej się lubieżnie przygląda, co skłoniło go do działania. „O nie patałachy, ona jest moja”, pomyślał z zawziętością i szybko zbiegł po schodach, a już po chwili był tuż przy niej pozwalając się ponieść szalonym rytmom. Może nie był jakimś wytrawnym tancerzem, ale potrafił poruszać się w takt takiej - jak on to nazywał - rąbanki, bo nie gustował nigdy w muzyce opierającej się głównie na samplingu, podstawowym rytmie i elektronicznych, zmiksowanych dźwiękach. Teraz jednak nie miało to najmniejszego znaczenia.

 muzyka

            Zdawała się go nie zauważać, będąc jak w transie, choć doskonale wiedziała, że jest tuż obok. Uniosła ręce do góry, ukazując tym samym goły brzuch, poruszała się w sposób pobudzający wszystkie jego zmysły, wprawiając swoje biodra w okrężne ruchy. Nie spuszczał z niej wzroku, coraz bardziej podniecony. Już sam nie wiedział, czy to ta głośna muzyka, czy w nim wszystko pulsuje, gdy ona przysunęła się do niego i wciąż tańcząc ocierała się o jego tors, patrząc mu prosto w oczy. Czuł przez koszulkę jak dotykają go jej twarde sutki, które wcześniej tak bardzo przykuwały jego wzrok. Na tych obcasach była prawie równa z nim, jeszcze bliżej przysunęła do niego swoją twarz, nie przestając tańczyć. Była tak blisko, że jej gorący oddech niemal parzył jego skórę, a w zmysły wkradał się melonowy zapach błyszczyka. Jeśli za chwilę nie skosztuje tego smaku, gotów oszaleć!

            Objął mocnym uściskiem dłoni jej biodra, na wypadek, gdyby znów zechciała mu uciec, ale ona z błąkającym się, zmysłowym uśmiechem zsunęła jedynie spojrzenie na ten podniecający piercing w jego wardze, po czym trąciła go językiem. Wtedy pochwycił go, zagryzając lekko zębami i łącząc wargi, uszczknął nieco tego słodkiego smaku, choć teraz już był pewien, że to dopiero początek zabawy…

            Szalone, migające światła stroboskopu sprawiały, że jej twarz, uwodzicielskie spojrzenie, i te błyszczące usta, zatrzymywały w jego umyśle klatka po klatce ten podniecający, erotyczny film i optycznie spowalniały każdy ruch, wyzwalając w nim kolejne emocje. Widział jak zmysłowo się uśmiecha, jak mruży oczy i znowu prowokuje mocno przylegając do jego ciała. Wciąż trzymał ją w dłoniach, opierających się o kształtne biodra. Materiał spódnicy był niezwykle cienki i gładki, bez trudu wyczuł pod palcami cienkie sznureczki jej bielizny. Przeniósł dotyk na pośladki, czując jak pod wpływem jej ruchów napinają i rozluźniają się ich mięśnie. Nie zaprotestowała, przyjmując ten kontakt z przyjemnością. Nie mógł usłyszeć jej westchnienia w tym gwarze, ale z wyrazu twarzy właśnie taką reakcję wyczytał i już był pewien, że ta gra również i jej bardzo się podoba. Poruszali się takim samym, szalonym rytmem, blisko siebie, ocierając się swoimi ciałami i dotykając. Obydwoje czuli, jak rośnie w nich pożądanie, które wzmagały stroboskopowe, migające światła, i rytm muzyki grający w nich pulsującym podnieceniem. Na diodowych ekranach tańczyły teraz jakieś skąpo ubrane kosmitki, a laserowe światła beztrosko skakały ponad ich głowami.

            Leilani odwróciła się do niego plecami i szczelnie przylegając do jego ciała, poczuła na swoich pośladkach wielkość jego podniecenia. Poruszała się jak wytrawna, erotyczna tancerka, coraz mocniej ocierając o jego krocze. Podniecała go, wiedziała to i co najważniejsze - czuła. Może właśnie dlatego Tom był coraz śmielszy w swoich poczynaniach. Teraz w tłumie tańczących, nikt na nich nie zwracał uwagi. W tej pozycji wsunął dłonie pod jej bluzkę, dotykając nagiego brzucha. Rytmicznie go masował, coraz wyżej, aż delikatnie dotknął piersi. Teraz już trudno było nazwać ich ruchy tańcem, poruszali się tylko w rytmie już nieco spokojniejszego kawałka, zupełnie zatracając się w tej nagłej bliskości, dotyku dłoni, nie bacząc co dzieje się wokół.

            Dziewczyna odchyliła głowę do tyłu opierając ją na jego ramieniu i sięgając dłońmi w tył, mocno chwyciła pośladki mężczyzny, jednocześnie bardziej wtulając w niego swoje. Nabrzmiałe przyjemnością usta Toma, błądziły po miękkiej, pachnącej skórze kobiecej szyi, a spragnione dłonie pieściły pod bluzką wydatne piersi. Czuł jak twardnieją pod wpływem tej pieszczoty. Oddychali coraz ciężej, zachłanniej, podniecenie już na dobre się w nich rozszalało, kiedy nagle odwróciła się do niego przodem i przyciągając do siebie utkwiła w jego źreniach swój namiętny wzrok. To spojrzenie sprawiło, że teraz jeszcze bardziej jej pragnął, mocno przyciskając do siebie jej ciało.

            - Chodź ze mną... - powiedziała zmysłowo i na tyle głośno, aby mógł dokładnie usłyszeć w tym gwarze jej propozycję. Chwytając ciepłą dłoń, pociągnęła go za sobą, przedzierając się przez tłum tańczących. Nie wiedział dokąd go prowadzi, ale domyślał się po co… Czuł rozkoszne mrowienie w podbrzuszu i na samą myśl o tym co za chwilę może się wydarzyć, ogarnęła go dzika żądza. Był jak w transie, a jego myśli wirowały wokół jednego; dać w końcu upust wszystkim emocjom, zaspokoić szalejące zmysły, zatopić się w jej ustach, w jej ciele...

            Niemal wbiegli pospiesznie w jakiś korytarz, nie miał pojęcia gdzie jest i dokąd za nią idzie. Gdyby teraz wróciła mu zdolność racjonalnego myślenia, może i by się opamiętał, ale w jego stanie emocjonalnym było to niemal niemożliwe i, jakby powiedział jego brat, w tej chwili myślał jedynie fiutem, jeśli tą częścią ciała w ogóle dało się myśleć. Zastanawiał się jedynie, czy Leilani tak doskonale zna drogę do obranego celu, czy podąża na oślep? Pożądanie wciąż w nim rosło, a wraz z nim czuł coraz większy dyskomfort w bokserkach. W końcu zatrzymali się przed drzwiami z obrazkiem ludzika na inwalidzkim wózku.

            - Tu nam nikt nie przeszkodzi... - wyszeptała Leilani, muskając swoimi ciepłymi wargami jego ucho, co spowodowało kolejne dreszcze.

            Przejął inicjatywę, z impetem otwierając drzwi toalety dla niepełnosprawnych, które za chwilę zamknął, kiedy znaleźli się już w środku. Przycisnął dziewczynę do ściany i zapalił światło. Chciał patrzeć na jej wyraz twarzy, pragnął widzieć wszystko bardzo dokładnie, zarejestrować każdy szczegół, każdą pieszczotę i dotyk. Oszalał z pożądania, z dzikiej chęci posiadania jej, był głodny i spragniony tego nieznanego ciała, jak wampir świeżej krwi. Dlatego teraz z ogromną pasją objął swoimi wargami jej gorące usta, które rozchyliła w zamiarze wpuszczenia go do wewnątrz. Ich języki szaleńczo splątane, sporadycznie się od siebie odrywały. Dzikość pocałunku sprawiła, że w ferworze pieszczoty przygryzła jego wargę natychmiast czując metaliczny posmak krwi, co jeszcze bardziej pobudzało ich zmysły. Tom szybko wsunął rękę pomiędzy jej ciepłe uda, bez najmniejszego zażenowania pieszcząc przez koronkę to, co za chwilę zamierzał posiąść. Oddychali ciężko i szybko, w rytm jakiegoś szalonego kawałka techno, którego dźwięki doskonale słyszalne były zza zamkniętych drzwi, a oni sami, czuli w sobie pulsujący rytm.

            Nagle dziewczyna gwałtownie przerwała pieszczoty i zwinnie zamieniła się z nim miejscem. Opierając plecy o ścianę pojął, że w tej chwili myśli zupełnie inną głową, tą na dole. Powinien stąd wyjść, odpuścić sobie, ale wizja tego co za chwilę może się tu wydarzyć była zbyt kusząca, aby wrócił mu rozsądek. Był podniecony, rozochocony i żądny przygody. Kiedy poczuł, jak dziewczyna zaciska dłoń na wypukłości w jego spodniach, z przyjemności pociemniało mu w oczach. Jęknął, gdy jej zwinne palce zaczęły odpinać rozporek, a ona kradnąc mu lekkie muśnięcie i ocierając o jego tors jędrne piersi, zaczęła osuwać się coraz niżej, a w końcu przykucnęła. Powiódł za nią nieprzytomnym z podniecenia wzrokiem, a ona na chwilę uniosła na niego swoje spojrzenie i ostentacyjnie oblizała pełne wargi, zsuwając mu z bioder bokserki. „O tak...weź go...”, błagał ją w myślach i zagryzając wargę, odrzucił głowę do tyłu czekając na ulubioną pieszczotę. Dłonie zaciskał na barierkach przeznaczonych raczej dla niepełnosprawnych, ale pod wpływem jej dotyku zaczynał tracić w nogach władzę, stawał się kaleką, potrzebującym wsparcia. Jednak to, czego tak bardzo pragnął wciąż nie nadchodziło, a jedyne co czuł, to jej dotyk na lędźwiach. Chwyciła w zęby dolną część jego koszulki i wsunęła pod nią ciepłe dłonie, delikatnie masując mu boki, od bioder w górę. Przylegała do niego całym ciałem i wolno unosząc się, ocierała swoimi nabrzmiałymi wypukłościami o jego coraz bardziej obnażony tors, gdy zaciskając między zębami rąbek tkaniny niespiesznie podnosiła ją do góry. Kiedy już całkowicie się wyprostowała, szybkim ruchem dłoni podciągnęła t-shirt skłaniając go, aby zupełnie się pozbył tego zbędnego odzienia.

            - Już mi nie będzie przeszkadzała... - szepnęła, dotykając swoimi wilgotnymi ustami jego warg, kiedy koszulka znalazła się na podłodze. Pocałował ją zachłannie, zaciskając palce na kobiecych pośladkach i mocno ją do siebie przycisnął. Zafalowała biodrami ocierając się o jego twardy wzwód i uśmiechnęła zmysłowo. Czuła na swoim podbrzuszu jego wielkość, ale bardziej podniecało ją jego pożądliwe spojrzenie, zamglone oczy i poruszające się bezwolnie usta, jakby chciał wykrzyczeć wszystkie swoje pragnienia. Nie wytrzymał i jeszcze mocniej zacisnął to, co trzymał w dłoniach, próbując po chwili podciągnąć do góry spódnicę. Nie pozwoliła mu jednak na to chwytając jego nadgarstki i odciągając ręce.

            - Teraz ja tu rządzę... - powiedziała stanowczo wprost do jego ucha i objęła mocno wzwiedzioną, twardą męskość, którą na krótką chwilę ogrzała pomiędzy swoimi udami, wykonując sugestywny ruch bioder. Ustąpił, a spodnie zsunęły się po jego udach coraz niżej, wraz z dziewczyną, która klęczała teraz między jego szerzej rozstawionymi nogami rozpoczynając swoją pieszczotę.

            - Oooaaahhh... - Jego jęk rozpłynął się przestrzeni pomieszczenia, kiedy poczuł na sobie jej gorące usta. Przymknął oczy, ale tylko na chwilę, bo zaraz spuścił głowę, przyglądając się jej poczynaniom. Jedną dłoń ponownie zaciskał na barierce, niemal do bólu, a drugą wplótł w jej włosy, masując tył głowy i bawiąc się kosmykami. Jej dłonie były wszędzie, delikatnie pieszcząc okolice tej części ciała, którą teraz z taką pasją obejmowały jej usta. Uciskała wrażliwe jądra, to znów gładziła je lekko, aby ponownie naznaczyć odrobiną bólu. Wsuwał się w jej usta miękko, czując jak główkę okala gorący, wszędobylski język, jak wciska się w każdy zakamarek twardego penisa. Był zdumiony jej kunsztem; do tej pory żadna dziewczyna nie robiła mu tego w ten sposób, zawsze była jakaś granica, jakiś zdecydowany opór. Teraz czuł się wspaniale, móc miękko wdzierać w nią niemal do końca, czuć tę specyficzną ciasnotę jej przełyku. O tak... to było to, czego dzisiaj potrzebował, całkowite rozluźnienie, nieziemska rozkosz w jej ustach, cudowna wilgoć jej języka i ta odrobina bólu pomieszana z przyjemnością.

Było mu dobrze, tak cholernie dobrze, że z jednej strony nie chciał jej przerwać, ale z drugiej chciał ją posiąść, w tej sztuce kochania też musiała być niesamowita i pragnął tego zakosztować, jednak wciąż pozwalał jej kontynuować, to było silniejsze od niego. Ruchy jej warg i języka, były dla niego nieopisanym źródłem rozkoszy, dotykała dokładnie tam gdzie chciał, pieściła tak jak chciał... Jeszcze nigdy, żadna dziewczyna nie robiła tego tak wspaniale, jeszcze żadne usta nie obejmowały go tak głęboko, do końca... Nie chciał tego przerwać, nie dziś, nie teraz... To nic... najwyżej chwilę odpocznie i weźmie ją taką gorącą, podnieconą, mającą jeszcze na ustach ślady jego spełnienia... Przecież wiedział, że go pragnie, on też chciał ją zaspokoić, ale teraz pozwoli jej prowadzić się do krainy głębokiego uniesienia. Jej język tańczył na nim szalonym rytmem, coraz szybciej, coraz mocniej. Podniecenie sięgało zenitu, a oddech ledwie nadążał za przyjemnością, która coraz bardziej narastała, niosąc za sobą jej apogeum. Spojrzał w dół i dostrzegł, jak nadmiar śliny spływa z kącików jej ust. Objął dłonią zaróżowiony, gorący policzek, rozmazując resztki wydzieliny. Zadrżał, czując, że za chwile oszaleje.

            - Teraz... - jęknął tylko czując, jak traci władzę w nogach, a gorąca fala ekstazy zalewa całe jego ciało. Przymknął oczy i krzyknął głośno, wtapiając wyraz swojej przyjemności w dźwięki muzyki dochodzącej z zewnątrz. Spadał bezwolnie w cudowną otchłań nadludzkiej przyjemności, a już po chwili miał wrażenie, że błoga rozkosz unosi go na swoich skrzydłach gdzieś wysoko, do krainy najpiękniejszych doznań. Nie chciał wracać, nie chciał nawet wolno opadać w dół w objęcia rzeczywistości. A może jednak warto...? Przecież tą rzeczywistością była Leilani, to ona swoją najwspanialszą pieszczotą sprawiła mu tę erotyczną przyjemność. Chyba jeszcze nigdy nie przeżył tego tak wyjątkowo, chociaż nawet nie w kobiecie, to jednak było to coś, co z pewnością zapamięta. Długi, odbierający wszelkie zmysły, doprowadzający do utraty tchu i poczucia rzeczywistości orgazm. Było mu wspaniale... Jednak wraz z powracającą świadomością, przyszła myśl, że był jej dłużnikiem, powinien się odwdzięczyć. Zaraz, teraz, już!

            Rytm serca i oddech uspokajał się, wszystko wracało do normy i tylko ta muzyka, wciąż dudniła mu w uszach, przez chwilę jakby… głośniej? Wolno uchylił powieki, coraz szerzej, rozglądając się w końcu w około ze zdziwieniem stwierdził, że jest sam. Szybko podciągnął spodnie wraz z bokserkami i zapiął rozporek. Jeszcze raz trwożliwie się rozejrzał. „A jeśli tu jest jakaś kamera, albo co?”, pomyślał w panice. Serce znowu zaczynało mu szybciej bić, tym razem nie poprzez fizyczne przyjemności, a ze zwykłego strachu. Gdzie mogła teraz być autorka jego uniesienia? Nie rozumiał dlaczego jest sam i nie miał pojęcia kiedy, i jak stąd wyszła. Jeszcze raz dokładnie przyjrzał się wszystkim kątom toalety. Nie stwierdził nic niepokojącego, a jednak wszystko wydawało mu się podejrzane i dziwne. Czemu ona do cholery zniknęła?

            Już miał wychodzić, kiedy tuż pod jego nogami coś zabłyszczało na posadzce. Nachylił się i stwierdził, że jest to cieniutki, złoty łańcuszek z wisiorkiem w kształcie litery „L”, a już po chwili misterny klejnot spoczywał w jego dłoni.

            - Leilani... - szepnął sam do siebie.

            Już wiedział, że to imię na długo pozostanie w jego pamięci.